Het hoofdvaandel is een van de belangrijkste gildeattributen. Het vaandel is niet alleen het herkenningspunt van het gilde bij het naar buiten gaan. Ook in vele traditionele gebruiken binnen het gilde speelt het vaandel een rol.
Zo leggen de nieuwe leden van het Sint Jansgilde bij hun inwijding onder de Sint Jansboom op d’n Heuvel de eed van trouw af op het vaandel. De nieuwe koning mag na aflegging van de gelofte over het voor hem uitgespreide vaandel schrijden. In bijzondere gevallen mogen vertegenwoordigers van kerkelijke en wereldlijke hoogwaardigheidsbekleders dat ook. Bijv. de pastoor van de parochie bij zijn installatie.
Het is daarom niet verwonderlijk dat bij de aanschaf van een dergelijk belangrijk gildeattribuut niet over een nacht ijs wordt gegaan.

Het hoofdvaandel van het Sint Jansgilde was al een groot aantal jaren in gebruik. Bij alle optredens van het gilde heeft het zijn diensten bewezen en het is dan ook niet vreemd dat het vaandel aan het eind van de negentiger jaren tekenen van slijtage vertoond. Vooral de kleuren begonnen hun helderheid te verliezen. Op zich is dat al voldoende reden om tot vervanging over te gaan. Maar ook, omdat in 1999 een nieuw standaard-vaandel in gebruik is genomen was er behoefte aan een daarbij aansluitend hoofdvaandel. Het hoofdvaandel en het standaard-vaandel moeten immers een twee-eenheid vormen. Kleur, stijl, materiaalgebruik en wijze van vervaardiging moeten zo veel mogelijk die eenheid laten zien. Over de vormgeving en uitvoering van het nieuwe standaardvaandel zijn we bijzonder tevreden, zodat het voor de hand lag dat de kledingcommissie bij het laten ontwerpen en vervaardigen van het nieuwe hoofdvaandel op dezelfde wijze te werk ging als met het standaardvaandel.
Voor het ontwerp van het nieuwe hoofdvaandel is i.v.m. de historische verantwoording begonnen met het verzamelen van achtergrondinformatie. Daarvoor is o.a. onderzoek gedaan in archieven en bibliotheken en kon een beroep worden gaan op de bereidwillige medewerking van de Heemkundekring Budel en Cranendonck en de medewerkers van het gemeentearchief te Weert. Natuurlijk kon ook geput worden uit de rijke historische achtergrond van het eigen gilde, waarvan gelukkig veel is terug te vinden in het gildenarchief.
Bij de SAT-commissie werden de regels opgevraagd, waaraan een gildevaandel moet voldoen.
Het verzamelde materiaal werd doorgesproken met ontwerper Leo van der Sangen uit Best, die aan de hand daarvan drie verrassende en eigentijdse ontwerpen maakte. Na enig overleg en aanpassingen werd een definitief ontwerp gekozen en kon Joke Willigers uit Liessel aan de slag met het vervaardigen van het vaandel.

Op het vaandel is de gildepatroon Sint Jan Baptist als boeteprediker afgebeeld. Hij is gehuld in een kameelharen kleed en heeft een kruisstaf in zijn hand. Sint Jan heeft zijn naam te danken aan het feit dat hij Jezus doopte in de Jordaan. Daarom de doopschelp en het water. Het zonlicht wordt voorgesteld door het molensteenlogo. De verbondenheid met de Sint Jansboom op het pleintje op d’n Heuvel komt tot uitdrukking in de afbeelding van de in een driehoek geplaatste boom. De historische relatie met de Heren van Cranendonck (en daarmee met het Huis van Oranje) is terug te vinden in het afgebeelde wapen van Prins Frederik Hendrik, die in het oprichtingsjaar van het gilde (1644) Heer van Cranendonck was. Z.M. Majesteit Koning Willem Alexander draagt ook nu nog de titel “Baron van Cranendonck”.
Het vaandel is uitgevoerd in de huisstijl - kleuren van het gilde, t.w. rood, groen en goudgeel. Het is gemaakt in een combinatie van handwerk en machinaal borduurwerk. De stof is Franse zijde. De vaandelstok en het koperwerk werden ook verzorgd door Joke Willigers.

 Het hoofdvaandel.
 Het hoofdvaandel.