Het Sint-Jansgilde van Soerendonk is in 1644 opgericht.
Uit dat jaar dateert het oudste koningsschild, van “Den yrsten Coninck Frans Iacops”.
De papegaai is gemaakt in 1645 en vermeldt “Frans I en Peter M yrste Dekens”. Vanouds waren er hechte banden met het kasteel van de baronie Cranendonck, waaronder Soerendonk ressorteerde. In 1654 schoot ridder William Throikmorton, de drossaard van Cranendonck, zich tot koning van het gilde en schonk het een schild met de afbeelding van het kasteel. 

Het Sint Jansgilde bezit een ongedateerde achttiende eeuwse kopie van het reglement, waarin in het artikel over koningschieten gesproken wordt over “naar ouder gewoonte”.
Mogelijk is er al voor 1644 een gewapende weerbaarheidsgroep met banden met het kasteel geweest of een kerkelijke broederschap van Sint Jan Baptist, aan wie in de vijftiende eeuw in Soerendonk een kapel
toegewijd was. Gezien de regelmatige reeks koningsschilden heeft het gilde geen slapende perioden gekend.

Het oudste archiefstuk is de “Memoeri van de guld van Sinte Jan” die begint in 1836 en een periode van zo'n 100 jaar beslaat.
De “memoeri” bevat veel financiële gegevens, maar ook ledenlijsten. Het ledental van het gilde lag steeds rond de 40, dit vooral omdat in de meeste gevallen een zoon de overleden vader als gildenbroeder opvolgde. Het gilde leidde in al die jaren een rustig bestaan: de akker werd bewerkt, de vruchten verkocht, andere gronden verpacht, de doden begraven, geteerd, koning geschoten en gefeest als er wat te vieren was in het dorp. De Tweede Wereldoorlog maakte hieraan een eind; na afloop was het ledental geslonken tot 26 gildenbroeders, die geen geld en wapens meer hadden. De molen, die als schutsboom fungeerde, was gesloopt. De leden benoemden een nieuw bestuur, dat de “herrijzenis” moest bewerkstelligen. Dit verliep voorspoedig en het gilde sloot zich aan bij Kring Kempenland. In de jaren vijftig kostumeerde het gilde zich en er kwamen steeds meer jonge leden, die gingen trommen, vendelen en vanaf 1968 ook bazuinblazen. Het ledental groeide tot rond de 90 en het gilde trad veel op in binnen- en buitenland. In de gemeenschap Soerendonk vervult het gilde een belangrijke rol. In de jaren zeventig zijn er enkele acties voor de parochiekerk gevoerd. Sinds de ruilverkaveling ligt de bijna anderhalve hectare gildengrond op De Stalkert na aaneengesloten aan de Groenstraat, waar ook in 1978 een zelfgebouwde schuilhut op het schietterrein verrees. Inclusief de keizerin en de gildeheer schommelt het aantal leden nu rond de 75, waarvan 70 geüniformeerd.